Paylaşan: Engin AKGÜN
Topkapı Surları’nın güçlükle ayakta kalmaya çalışan duvarlarının gölgesi altında, tel örgüler içinde bir kalabalık, her pazar erkenden yerini alır. Dumanların, tozun ve gölgelerin içindeki bu tel örgüden içeri girdiğimde, kalabalığın arasındaki ikinci tel örgülerin içinde, renk renk, cins cins kuşların olduğunu gördüm.
Kanadını elleriyle açıp dikkatle incelerken, o kuşun nasıl uçabileceğini, neredeyse ruhsal durumuna kadar tahmin edebilen kuşbazlardan birinin yanına yanaştım.
“Nedir bu işin zevkli tarafı?” diye sordum, kafese soktuğu eliyle avucuna aldığı beyaz güvercinin gagasını elleyen yaşlı adama…
“Bu iş kimine göre zevk, kimine göre tutku… Bu kuş havada uçarken, ben kendimi o mavi gökyüzüne doğru yükselirken görüyorum.” dedi surlarının kalıntılarına doğru bakıp.
“Abi bu kuşlar uçmuyor bile, uçup uçup geri dönüyorlar” dedim ben de.
“Bilir misin, insan boşluğa sürekli bakar bakar durursa, bir zaman sonra kendini boşluk olarak hissedermiş.” diye felsefik bir açıklamayla durumu net olarak anlattı bana.
